۱۳۸۷ مرداد ۱۰, پنجشنبه

شعر

با جرعه جرعه سر کشیدن هر شعر

گرم می شوم

با سر کشیدن آخرین پیک

شکوفه می زنم

وآن گاه

کلمات را برهنه می کنم

رنگ صدا و عطر نگاهم را در

تک تک کلمات می دمم

و آنان را

در کاریز وجود م می شورم و می شورانم

هزار پاره ی وجود م را

در هزار توی کلمات منتشر می کنم

و در حجله ی شعر

سرخ می شوم

شکوفه می زنم.


هیچ نظری موجود نیست: